အိပ္မက္

ရထားေပၚကဆင္းေတာ့....
အရင္အတိုင္း မေျပာင္းလဲတဲ့ၿမို႕ေလးမွာ.....
အေမနဲ႔ အေဖကို စေတြ႔တယ္.....ၿပီးေတာ႔...
မဟူရာဆံႏြယ္ေတြ ေလမွာေ၀႔လို႔ ခ်ယ္ရီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြဟၿပီး.....
ငါ့ဆီကို....သူေျပးလာတယ္.....လက္ကမ္းလို႔....
ျမက္ခင္းေတြ..... ထာ၀ရစိမ္းတဲ့ ေမြးရပ္ေျမေပါ႔.....
ျမက္ခင္းေတြရဲ႕ ရနံ႔ကို........ငါမေမ႔ဘူး......
အိမ္အိုေလးကေတာ႔....ေဆးေတြကြက္ၾကားနဲ.......
ငါေျပးေဆာ႔ေနၾက...၀က္သစ္ခ်ပင္အိုေလးက...မေျပာင္းလဲ...

သူ႔လက္ကိုဆြဲၿပီး....လမ္းတေလွ်ာက္ ငါေျပး...
ခ်ယ္ရီႏႈတ္ခမ္း နမ္းမ၀ခင္...

ျဖတ္ခနဲ ငါလန္႔နိုး.......
ေဘးကိုၾကည္႔ေတာ႔....
အုတ္နံရံေလးဘက္...သံတိုင္ေတြနဲ့...
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ...အေစာင္႔လား..

ေရာင္နီလာရင္...သံႀကိဳးတခြၽင္ခြၽင္နဲ႔...
အလုပ္စခန္းကို..တေရြ႔ေရြ႕...
တေန႕တာေပါ႕....................