Saturday, February 9, 2008

ႏိုင္ငံေရးသမားပံုျပင္


ကြၽန္ေခတ္ (၁၈၄၂- ၁၉၄၈)

ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္….
တစ္ေယာက္လည္ဖက္၊ လည္ခ်င္းယွက္၍
အသက္ေပးအပ္၊ မြဲေတငတ္လည္း
သတိမွတ္ရန္သူ၊ ေ႐ွ႕တူ႐ႈသို႔
ေသြးဆူဓါးခြၽတ္၊ မာန္ဟုန္လႊတ္၍
လြတ္လပ္ေရးတြက္ခ်ီတက္စၪ္။



လြတ္လပ္ေရးေခတ္ (၁၉၄၈- ယေန႔အထိ)

မုန္းၾကျပန္သည္….
တစ္ေယာက္လည္ပင္း၊ တစ္ေယာက္နင္း၍
ခ်င္းခ်င္းခုန္အုပ္၊ ဓားျဖင့္ခုတ္လ်က္
မင္းလုပ္ရေၾကာင္း၊ မာန္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖင့္
ေသြးေခ်ာင္းစီးျဖာ၊ ရက္စက္လာသည္
အာဏာေရးတြက္ လုယက္စၪ္။

1 comment:

lwansay said...

ကဗ်ာေလးကုိ ခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါမ်ဳိးေတြ ကင္းေဝးႏုိင္ပါေစဗ်ာ။